Mutluluğu çelikten sandıklara saklamışlar. Şifreleyip kilitleyip oracığa bırakmışlar. Anahtarını insanlarının hayallerine yollamışlar. Kimi geçim derdine düşmüş. Doğmuş, yaşamış, açamadan solmuş, çocuk olamadan ölmüş. Kimi hayallerinin peşine düşmüş. Hayallerinin peşinde düşmüş, incinmiş, yorulmuş da dinlenememiş. Sevmiş de söyleyemememiş. Aldatılmış gizleyememiş. Sabretmiş de bekleyememiş. Öyle olmuş, böyle olmuş. Olmuşla ölmüşe de çare yokmuş. Ki ölmüş de fark edememiş.
Hayat işte !
Sözde yaşamakmış soluk almak. Oysa tüm bu hengamenin arasında 'oh, biraz olsun rahatladım' dedirten birşey varmış.
YAZMAK, YAZMAK, YAZMAK...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder